Gevoelig denken in je lichaam ?!

Mentale troost zoeken wanneer je innerlijke pijn begint te voelen is een aangeleerd gewoonte-gedragspatroon dat zo in de kindertijd tot stand kwam. Rond de leeftijd van twee jaar ongeveer. Wat is er mis mee om om je af en toe slecht of down te voelen? Daar heeft ieder mens toch gewoon recht op zou zo maar een gedachte hierover kunnen zijn. Er hoeft ook niet eens een reden voor te zijn. Sterker nog, die is er bijna nooit! Emotioneel ongenoegen of pijn wordt namelijk veroorzaakt in het lichaam en niet in het hoofd.

Je wordt vermoeid tijdens het zoeken, denken en analyseren om onze pijn te begrijpen, maar in het lichaam wordt deze pijn niet ervaren, tenzij we hoofdpijn of spierpijn hebben. Soms is er een duidelijke innerlijke pijnsituatie, omdat we bijvoorbeeld een dierbare hebben verloren. De meeste andere keren is het het gevolg van subtiel of acuut trauma waar onze lichaamscellen een herinnering hebben bewaard en die hun leven lang hebben vastgehouden.

Huilen, zonder reden helpt deze pijn uit de cellulaire structuur van je lichaam te verwijderen. Zo werkt het ook met woede, teleurstelling. "Ik heb laatst even goed gehuild"? Maar het lucht vaak wel op omdat we ons altijd lichter, ontspannener en gewoon beter voelen! Het lijkt dus helend te werken. De trieste waarheid is dus dat trauma therapie door gesprekken te voeren met een therapeut of psycholoog vaak het doel heeft om rationeel inzicht te krijgen over emoties en lichamelijke sensaties. Het krijgen van "inzicht" hierover heeft alleen nog nooit iemands depressie, persoonlijkheidsstoornis-kenmerken, angst- of paniekaanvallen en verslaving hersteld of opgelost.

Het mentaal analyseren van emoties leidt tijdelijk af van ongemak van pijn die mensen in hun lichaam voelen. Het is een coping-strategie die jonge kinderen aanleren om met innerlijke angst om te gaan en veel wordt daardoor in stand gehouden. De statistieken over zelfmoord bij jongeren en volwassenen zijn veel hoger dan geregistreerd, omdat ze vaak worden gerapporteerd als 'ongelukken'. Mensen die altijd overdenken zijn niet in staat om verbinding te maken met hun lichaam, of aanwezig te zijn in hun lichaam. Te aarden, te aanvaarden. Deze mensen zijn vaak vatbaar voor ongelukken of komen klunzig over, omdat hun hoofd honderden kilometers verwijderd zijn van de taak (of verkeerd gediagnosticeerd Add, Adhd etc. enzo) die het lichaam probeert uit te voeren. Aangeleerd dus. Veel mensen groeiden op met de gedachte dat ze niet goed genoeg of zelfs slecht waren. Omdat ze onderliggende of duistere emoties vertrouwde omdat ouders hun pijn niet opmerkten, geen troost of medeleven gaven (of konden geven) als hun kind er verdrietig, leeg, depressief, gekwetst of boos uitzag. Of onaangepast gedrag lieten zien. Het is mogelijk dat een kind dan opgroeit met de gedachte dat emoties iets is dat te lastig is als papa en mama dat zeggen, onaanvaardbaar zijn en dat het slecht is om ze te voelen!

Als je geen compassievol contact kunt of wilt maken met je eigen pijn, kun je jezelf niet herkennen met of je verhouden tot die van een ander. Dan ben je ook niet in staat om empathie te geven en te ervaren.

Stop met het beoordelen van je onderliggende gevoelens. Geef jezelf de opdracht om emoties in je lichaam te tolereren! Te aanvaarden, te voelen. En blijf daarbij uit je gedachten, analyses over die emoties. Emoties zijn er niet voor niets. Zij willen jou iets vertellen, niet je gedachten erover. Het analyseren van je gevoelens is dus iets dat niet gaat helpen. Leren voelen, accepteren en doorleven zodat de emotie jou kan loslaten. Loslaten zodat er weer ruimte ontstaat voor andere gevoelens. En ja dat kost tijd!

Dus als je kenmerken hebt, stel je dan niet zo aan ;-) en zoek een professional die je kan helpen met dit deel van je genezingsproces, zo snel mogelijk.